Het dilemma van de werkgever
Written by Rob on augustus 29, 2018
Stel, je hebt een winkel.
In april krijg je twee e-mails, een van een zekere Ali en een van een zekere Naziye, beiden 18 jaar.
Het zijn nette, zorgvuldig opgezette teksten. Leuke foto’s ook.
De twee studeren aan een prima school in de regio. Ze vragen om een stage-adres.
Je bent geïnteresseerd. Je wilt ze graag op gesprek vragen. Je drukt alvast de e-mails af. Morgen ga je ze een e-mail sturen.
De volgende ochtend zit je voor je computer. De e-mails liggen voor je op je bureau.
Dan lees je op internet de volgende voorlichtingstekst:
Hoe herken je als docent signalen die wijzen op eergerelateerd geweld?
‘Een signaal kan zijn dat een student bijvoorbeeld altijd naar school gebracht wordt door haar vader, broer, oom of neef.
Dit kan duiden op het uitoefenen van controle.
Ook kan het zo zijn dat iemand door een familielid op school in de gaten gehouden wordt.
Een ander signaal is de verandering van een moderne kledingstijl naar een meer traditionele stijl.zie bron
Het feit dat een meisje dagelijks van school gehaald wordt door een vader of broer […] zijn signalen die mogelijk wijzen op eergerelateerd geweld.zie bron
Je krabt achter je oren.
Als werkgever of als stagebedrijf kun jij natuurlijk ook dergelijke ‘signalen’ te zien krijgen.
Wat dan?
Je doet je bril af en wrijft met de zijkant van je hand door je gezicht.
Je ziet het al helemaal voor je:
Je stagiaire Naziye die gillend door jouw winkel rent wanneer haar broers en neven voor de deur staan.
De politie die plotseling je zaak binnenkomt en stagiair Ali meeneemt wegens mishandeling van zijn zus.
Je denkt: Wil ik dat allemaal wel?
Je zucht. Het risico is je te groot.
Je opent je e-mailprogramma. Je schrijft twee e-mails: ‘Helaas …’
De volgende dag kopt het NRC: ‘Niet-westerse MBO’er komt moeilijker aan stage’.
En zo schiet de dreigende voorlichting over de achtergronden van misstanden bij niet-westerse minderheden haar doel voorbij.
Geef een reactie